品牌&缘份

不知不觉已在“全马最穷兼最爽” (UNI SGT MISKIN/ UNI SYOK M‘SIA)的 大学读了两年，转眼间就升级当了别人的学姐。得了什么？很多。朋友，经验，知识，不断改变的自己。。。等。看见新生的感觉是：嘿！原来我以前是这个样子 的！还记得当初一收到通知时，大舅舅就说我们这家人与槟岛很有缘份。因为高尔夫当年被公司派到这儿读课程兼实习，刀马旦和高尔夫也是在这个岛上度蜜月的。 大舅舅则是在这个岛上唯一的大学拿到他的学士，也是在这儿与舅母度蜜月(还是全家上下出动，根本是没办法过二人世界！) 而我呢呵呵，就注定在这里度过我人生中的第三个转捩点。

最近因为拿了新闻摄影学，所以一直为照相机的事烦恼。说来奇怪，高尔夫年轻时买的超大相机是O牌；前阵子在PC FAIR 明明和管家么商量要买架C牌或F牌的数码相机，最后竟买下O牌。这次是要买架便宜的ANALOG来应付课业，经过SURVEY后才发现有品质又在预算之内的。。。对！没猜错，是O牌。好恐怖！干吗一直与这个牌子碰面？要是我想见的作词王像O牌那样该有多好！(虽然我对他的学系的人都没什么好感) 不过也没关系啦，那天无意中发现作词王交了女友，人也发福了不少。点头向他打招呼时才察觉有段蛮长的时间没看见他了。望大家继续珍惜剩下的大学生涯！

Hah?...What??!!!

MG: Mr. Golf
MO: Madame Opera
BB: Butler Bro.

1. I was hving a nap that hot afternoon. Suddenly, I heard somebd yelling desperately. I thought I was dreaming. But then, the voice was increasingly tense n when I could finally recognized it, it was actually BB shouting from dowm stairs!! I dashed down immediately n saw him shouting towards sth outside the window. I know it must b sth horrible. Then MO told me that there’s a few students outside there who were hitting the black dog.

Then, without second thought, all of us went outside the house. We try 2 stop those students by yelling at them at the high pitch. When I could finally see what had happened, I was shocked. I’m sure it will take a long time 4 me 2 forget that scene.

A guy with glasses was holding a steering lock while his fren was hitting the dog with a baseball stick which was already full of blood. They were very angry when they see other residents started turning up. I swear I will never forget the madness in their eyes when they walked towards us. It made me understand what is hell. I know they were not aware of what on earth they were doing.

I was really scared seeing their craziness. Those guys (I can’t accept the fact that they r stuent! They r not!) said that black dog raped their pet so they hv 2 do sth. We told him that MO was once bitten by that dog but we didn’t kill it , instead we take precautions cos’ that’s an animal, not a human who could think! They finally stop hitting the dogs when some other students turned up n advice them not 2 do it.

The whole issue is over. Or so I thought! After 2 months, the black dog was killed by the same group of guys. The neighbours told us that. The only thing I can do was pray: may those ppl know what they r actually doing.

Then, last week those guys’ pet was killed by a car when it dashed out from the house. Those ppl weren’t around n they left their pet 2 their neighbour. I heard their neighbour has no idea how 2 tell them the incident when they returne. Isn’t this ironic? …Somebd is watching up there.

2. When I’m on holiday, one of the usual activity on sat. is the yam cha (Cantonese) hour at mamak stall with the N gang. As it has been a long time since we last met, so I tried my best 2 update myself with the happenings among my frens.

I was told that C has recently gave birth 2 a baby girl. I was surprised as I’ve never heard that she married. I thought mayb it’s my fault 4 not being home 4 such a long time. Then, frens told me that she didn’t get married but decided 2 keep the child. Immediately, I understand what had happened. Again! Irresponsible man.

When a fren showed me the baby girl’s photo, I know this child will b strong n cheerful like her mom. I salute C for her courage 2 keep the child. It wasn’t easy 4 a girl in our age to make such a tough decision. I pray again: may C & her baby girl b happy n in the best of health.

3. During my L.I. at TV “Mu Ne” (Tamil), my course mate, SS. was in the same department as me. We hv been knowing each other since 1^st years cos’ she stays in IK n is also doing the same major like me. So, it is natural 2 see us always sticking together whenever we go. If the producers gave her assignments, she will ask me along. The same goes 2 me.

However, those ppl in the office don’t like that. Honestly, even until now I still can’t figure out izzit really unusual 2 see ppl with diff. skins lepak around n b frens? Cos’ rumours started 2 spread : saying that we r lesbians.

Just imagine my reaction, Yeah! I was like the gold fish in MG’s aquarium, this gossip is too much that I even forgot how 2 breath. At first I thought mayb we got the wrong info, but when those producers started saying : “Eh! U dua org tak payah pergi assignment berdua-duaan la!” or “lal, pls edit this visual in…eh! SS u r here too, both of u cannot separate one hor…”

All this while, I’ve been the subjects of many nonsense but this is really damn too much la man!! Hoooi!! i still gotta get marry one la, those ppl r really too free!! Trainees like us also wanna kacau!! DNS (cantonese: it’s Diew!! Ni ah sing!)

hoho..a fren that I’ve know 4 almost 15 years once said that : haiya, lal will never learn how 2 speak any foul language. But, u see when u r damn angry n u hv a grandpa n MG who r always saying this when they talkat home, u’ll somehow learn the skills too! (wait a minute, I only use DNS when I drive la)

4. It was early in the morning, err… to b exact, it is actually 8:30am. As usual, I woke up in a ½ conscious state n jumped in the car, following my family out 4 breakfast. The journey is normally the time 2 exchange gossips & that day was MG’s turn 2 b the storyteller.

“I had my meals at xxx restaurant the other day when u guys r in the T. suburb. When I was about 2 leave, I saw Pirate with another young girl. I didn’t greet him n I’m sure he pretended as though he doesn’t see me. That girl must b his new wife cos’ xxx told me tat girl is his neighbour’s niece tat Pirate took as his 2^nd wife……….”

I forgot what MG said afterwards cos I was fully awake then. Pirate is an uncle that stays around the neighbourhood. We gave him this nick cos’ his looks is as “sway” as a greedy pirate. (PLZ, don’t misunderstand, he’s definitely NOT the Johnny Depp type ar!!!) - fat, old, haggard, grayish hair, big stomach, aiya u name it la, he has all the ugly qualities! (I’m trying 2 b mean but that’s the truth!)

His daughter E. is a friend of mine n his wife used 2 car pool with my mom 2 send us 2 school. Aunty is a very beautiful lady, she’s fair n thin. I mean homemaker usually ends up like the cute cute MO in my family. But aunty is really thin. I admire her driving skills n her car plate will always reminds u of the shark tale.

My point is, aft listening 2 MG, I was really angry n worried.

a) How can tat fat pirate do such thing 2 aunty? It’s so cruel!!

b) What would hv become 2 E. n her siblings- seeing their father married another woman who’s almost the same age as them?

c) What is in that young lady’s mind? I ‘m really curious, seriously. Perhaps, it’s love (uuurghh, I wanna vomit liao!), perhaps it’s money (this is more likely) perhaps both parties r just on a barter system deal: they r just getting what they want.

d) Is this just a rumour? I hope it is. Cos’ news like this is bad!

I’m very sure this will change E. n her family, the mark that her father left behind will b there 4 a lifetime. I just wanna pray, may the courage always b with her , may she become strong enough n move on….

Hati Yang Melebihi 1 sen

Kok! Kok! Kok! Pintu terbuka. Senyuman terukir di bibir.
“Hai! Nama saya lal. Saya ialah wakil dari Kelab RKM USM. Sekarang kelab kami ada satu projek mengumpul satu sen dan lima sen di sekitar kampus. Jumlah wang yang dikutip ini akan diserahkan kepada Persatuan Kebajikan xxx. Jadi, saya ingin meminta bantuan anda untuk menderma syiling tersebut jika anda ada. Terima kasih!”
Demikianlah kata-kata saya ketika menjalankan tugas untuk mengutip dermaan dari setiap bilik di blok perempuan IK. Projek ini bertujuan untuk meningkatkan kesedaran mahasiswa dan mahasiswi terhadap nilai satu sen dan lima sen yang sering dilupai tetapi mampu diderma oleh orang ramai. Lantaran daripada kekurangan pembantu, maka projek ini hanya dijalankan di desasiswa dalam kampus.
Sebelum memulakan tugasan, saya telah menyediakan dua beg plastik hitam yang berupaya untuk mengisi sepuluh biji oren. Seterusnya, saya berbincang dengan rakan untuk menetapkan masa yang paling sesuai untuk menjalankan projek ini.
Akhirnya, saya telah membuat keputusan untuk memulakan kutipan selepas pukul 8:30 malam (iaitu selepas waktu makan dan sembahyang) pada hari Selasa, Rabu dan Khamis di blok L06, L07 dan L11 desasiswa IK. Masa yang ditetapkan pada ketiga-tiga hari tersebut tidak bercanggah dengan jadual kuliah dan aktiviti persatuan saya.
Daripada pengalam tiga hari ini, saya berpeluang melihat pelbagai sikap dan karenah manusia apabila mereka menghadapi situasi yang sama. Sebagai contoh, apabila saya menerangkan projek ini kepada penghuni IK, ada yang mendengar dengan perhatian penuh seolah-olah saya ialah pensyarahnya. Walau bagaimanapun, ada yang langsung tidak melihat muka saya ketika saya memberi penjelasan seakan-akan saya tidak wujud dalam biliknya.
Malahan, salah seorang penghuni pernah menutup pintunya dengan segera tanpa memberi peluang untuk saya bercakap selepas dia nampak beg plastik dalam tangan saya. Saya juga pernah memberi penerangan dalam bilik yang membuka radio dengan kuat. Apabila penghuni tersebut tidak dapat mendengar walaupun saya bercakap dalam keadaan yang menjerit barulah dia merendahkan suara radionya. Dalam keadaan sedemikian saya biasanya akan mengulangi penjelasan saya.
Ketika memberi penerangan, ada penghuni yang pernah meninggikan sebelah keningnya dengan muka yang garang selain menjeling saya bagai melayan seorang penipu atau perompak. Namun, ada pula yang meminta saya menunggu sementara mereka mencari syiling tersebut dalam almari, laci, dompet, beg, kotak, tin, serta kertas plastik. Kebanyakan penghuni yang saya jumpa berasa pelik dan tidak mempercayai bahawa saya hanya mengutip satu sen dan lima sen. Ramai yang bertanya kepada saya: “Hah? Kenapa kamu nak kutip satu sen dan lima sen? Betulkah ni? Duit yang sikit ini mana cukup? Eh! Kalau saya bagi 10 sen dan 20 sen kamu tak terimakah?”
Saya juga pernah bertemu dengan penghuni yang berkata: “Kamu tidak perlu cakap lagi, saya terdengar apa yang kamu kata tadi di bilik kawan saya. Saya ada syiling itu. Biar saya ambil untuk kamu sekarang.” Namun ada pula penghuni yang bertanya: “Apa yang kamu nak? Kutipan ini untuk apa? Kamu ada surat kebenaran tak? Atau kamu sebenarnya nak jual barang?”
Di samping itu, ada penghuni yang berasa khuatir terhadap tahap kejayaan projek ini. Salah seorang penghuni pernah berkata: “Kenapa kamu nak buat macam ini? Cara ini tidak boleh gunalah...nanti kutipan kamu tidak cukup! Mengapa kamu tidak cuba untuk mengutip derma secara besar-besaran di Foyer DK?”
Ada juga penghuni yang berasa hairan dan ingin tahu lebih banyak mengenai projek ini. Seorang penghuni pernah bertanya: “Di manakah kamu kutip syiling ini? Desa lain ada tak? Bilakah tempoh akhir bagi projek ini?” Namun lebih ramai penghuni yang bertanya: “Eh! Saya tidak pernah dengar pun tentang kelab ini! Ada ke kelab ini di USM? Kelab ini pernah menjalankan apa aktiviti?”
Susulan daripada itu, saya terharu apabila mendapat galakan seperti: “Wah, susah juga kamu buat projek ini! Teruskan usaha anda!” Ada juga beberapa orang penghuni yang berkata: “Saya akan balik kampung pada hujung minggu ini. Mak saya ada banyak satu sen dan lima sen, saya boleh bawa balik ke kampus. Di manakah bilik kamu?”
Ada juga penghuni yang membantu saya untuk memujuk rakan sebilik atau jirannya untuk mendermakan satu sen dan lima sen. Salah seorang penghuni pernah berkata: “Hei Su, kamu ada simpan syiling ini kan? Bagilah dia. Saya tahu kamu ada. Kesianlah saya tengok budak ini. Banyak bilik yang dia kena pergi.” Ada seorang bekas ahli Kelab RKM pula menjawap: “Member saya ada banyak syiling ini. Apabila dia balik saya akan minta dia serahkan duit itu ke bilik kamu.”
Sekiranya penghuni yang saya jumpa ialah rakan saya, maka mereka akan berkata: “Ini kawan saya. Apa yang dia cakap boleh percaya punya. Tolonglah dia!” Malahan, kebanyakan daripada mereka menawarkan diri untuk mengiringi saya ke bilik rakan mereka supaya saya dapat menjalankan projek ini dengan lebih mudah.
Ketika menjalankan projek ini, pengalaman yang paling melucukan ialah apabila saya mendapat reaksi seperti, “Er...saya bukan tinggal di desa ini punya...kena derma juga ke?” dan “Er... ini sebenarnya bilik kawan saya. Bolehkah kamu datang ke bilik saya di xxx pada pukul 10:30 nanti?”
Apabila para penghuni menyerahkan syiling tersebut kepada saya, ada yang ingin melihat kutipan awal saya manakala ada yang membelai ataupun menggengam kutipan wang tersebut apabila mereka memasukkan syiling ke dalam beg plastik hitam yang telah saya sediakan.
Sehubung itu, ada penghuni yang menyerahkan syiling kepada saya sambil berkata: “Syiling ini saya makan di McD baru dapat punya! Susah untuk saya kumpul tahu!” Namun jawapan yang paling menakutkan saya ialah apabila seorang penghuni meraba bahu saya dan mengerlip matanya terhadap saya sambil berkata: “Wei, bagaimana kamu nak balas budi saya selepas saya derma syiling ini?”
Walaupun saya tidak lagi mengutip derma di IK selepas tiga hari itu, namun ada penghuni yang menunaikan janjinya dan mengunjungi bilik saya untuk menyerahkan syiling itu. Malahan, seorang rakan sekursus saya memandu keretanya ke IK semata-mata untuk menyerahkah koleksi satu sennya kepada saya.
Ada juga penghuni IK yang terjumpa saya di foyer ataupun kafe dan menyerahkan syiling tersebut kepada saya sambil berkata: “Ooooi! Ah moi, nasib baik saya jumpa kamu di sini. Saya dah lupa nombor bilik kamu dan tak tahu nak bagi syiling ini kat siapa. Nah, duit ini saya asyik simpan dalam beg!”
Walaupun saya berasa kecewa selepas mendapat beberapa layanan yang kasar dan kurang ajar namun saya bersyukur kerana banyak orang yang masih bersikap murah hati. Pengalaman kali ini telah mengajar saya supaya sentiasa membuka pintu dalam hati selain memberi peluang kepada diri dan orang lain untuk membuat baik. Bah kata orang, buat baik berpada-pada, buat jahat jangan sesekali.

My LIFE Report Card

1) i can mix well with orang asli kids

2) Although I don’t get any flowers from guys, children asked 4 my add. & tel. no

3) I can b really sexy, charming, beautiful & elegant if I want 2!

4) I have been 2 Singapore, America, Australia, Japan, Thailand , Indonesia & China

5) I worked with a group of friends in the making of “7 steps banana” in L6

6) During my schooling years, I never got below 10 in class or in the whole form

7) I achieved 3.86 for my sem grade in the 1^st sem. in uni.

8) I have studied in an urban & suburb school

9) I came from a Chinese primary school

10) I participated in numerous sketch performance, either as an actress, asst. director, script writer or narrator

11) I joined a lot of courses & gained useful experience besides meeting ppl from all walks of life

12) I went 4 jungle trekking, abseiling, camping & kayaking

13) I was involved in competitions such as puppet show, cooking, dancing (in groups) & singing besides academic competitions ( exp: quiz, exhibition, debates, public speaking, essay writing, M3,…..)

14) I hv a group of frens by my side when I was desperate & weak

15) I’ve been a monitor, prefect, head girl, treasurer & presidents of diff. clubs

16) I hv a supportive family who accept the real me in whatever I do

17) I hv uncles, aunties & cousins who cared a lot 4 me

18) I know how 2 speak my mother tongue (hokkien) n mandarin

19) I’m alive & there r plenty of possibilities ahead

20) I can work with a group of Malays even though I’m the only Chinese in a committee

21) There r always ppl (seniors n frens) giving me chances 2 improve myself n proceed ahead

22) Once, there was a guy who travelled real far just 2 visit me (I nearly cried when he told me cos’ I wasn’t around when he came)

23) Once, there was a guy who said he was willing 2 wait 4 me – he made me understand that: hey! Lal, u r not that bad aft all!

24) There r always ppl who r willing 2 spend time & listen 2 what I’ve got 2 say

25) I was loved, blessed, & cared by many ppl since the day I was born

26) I’ve been deeply in love with someone, got hurt n somehow manage 2 move on

27) I felt so good after I manage 2 remember how 2 smile, laugh & cry

28) I’ve made things turn out possible when ppl say I can’t do it

29) I hv a somehow satisfied childhood

30) My work hv been published in the papers (7x)

31) I know how 2 take care of myself when my family n close frens r not around

32) I hv plenty of key chains, postcards, stamps n books

33) I know how 2 drive a car (auto + manual)

34) Although I find it hard 2 believe, but there was a guy who fell 4 me even though I have a “boy” hair style (during my years F6)

35) I’ve seen diff. kinds of white, blue, violet, yellow, red n orange when I was on board

36) I’ve seen snow n autumn leaves

37) I hv been to Mount Fuji

38) I hv been to the Disneyland in LA & Tokyo

39) I hv been to Danau Toba

40) When I don’t hv enough money 2 buy drinks there r ppl who r willing 2 give me 30 cents

41) There r ppl who stopped the bus 4 me when I nearly miss it

42) There is a fren who is willing 2 massage my knee when I fell down from the stairs

43) There is a fren who gave me moon cake when I was far away from home during Mooncake festival

44) There was a middle age woman who gave me 80 cents when I don’t hv enough change 2 pay my bus fare

45) I taught a 6 year old Malay kid 2 speak n write in mandarin (Ika)

46) I can manage a class which consist of 24 six year old kid

47) I helped 2 cook n distribute food in SOS

48) I was a volunteer in a campaign where I helped 2 sell things

49) I was a Chinese student journalist n also a Star BRAT

50) I’ve been lucky 2 hv teachers n lecturers who guided me all this while

51) There is a fren who gave me mee cups as presents when I forgot 2 buy it b4 leaving her country

52) I helped 2 collect donations when a fren’s brother needed it 4 operation

53) I joined in the process of making a concert a possible

54) I was there 4 my frens when they needed me

55) I was there 2 hold a fren’s hand n comfort her when she felt life was hopeless

56) I was selected in the eng. & mandarin news reading which is on air through internet

57) I hv frens who stayed by my side n help me when there r others who don’t believe in me

58) A close fren once touched my eyebrows when she knew I was trembling in the inside

59) I was there 2 listen 2 a fren when she really needed somebody 2 talk 2 her

60) I danced n enjoyed myself in the Bon-Oduri festival

61) I can translate BM & Eng news 2 mandarin

62) There r seniors who r willing 2 give me their notes without asking anything in return

63) There r ppl who r willing 2 borrow their dictionary to me even though we r strangers, they did it just bcos’ they trusted their fren who know me

64) There r ppl who gave me free fruits 4 supper

65) I learnt ways 2 do layout 4 newspaper, magz, newsletter & print ad

66) I know how 2 use softwares like SPSS, Adobe Photoshop, Quark Xpress ect.

67) There is a stranger who volunteered to hold my files while I was trying 2 stand in a steady position on da bus

68) There r frens who offered me “tong sui” and lunch during my stay in the hostel

69) There r frens who r willing 2 drive me around

70) There r frens who r willing 2 bring me 2 Bukit Bendera although they hv been there b4

71) There is a fren who accompanied (n guarded me…hey she did man!) me 2 see the doc. when I was damn sick during my industrial training

72) I was in charge of the “prompter” in one of the Sports program of TV “Mu Ne”(Tamil)

73) I hv been an extra in the teaser of Anugerah Bintang Popular :P

74) There is a fren who put a blanket on me when I was asleep on the sofa

75) When I was in need, there r frens who said: “Hey! This is what u call fren la! Why haven’t u thought of me? I can…ect”

76) I covered games like sepak takraw, football, & basketball during my L.I.

77) I hv been a member of the team who did the UEFA Champions League, Formula 1 & NBA Basketball (direct transmission)

78) I hv been in the Camera Control Unit (CCU) and studio, seeing the process of how a Life programme is conducted

79) I know how 2 edit visuals (betacam tape) using the old machine

80) I’ve learnt a little about Non-linear Editing (oh, my!! It’s fantastic as many things r made possible just BEING IN the editing room!)

81) I hv met & worked with professionals (producers, BJ, AP, cameramen, technicians, lighting men, host, presenters, audio person-yeah, there r women!)

82) I took the fastest (430km/hour) Shanghai Maglev Train b4

83) I went up 2 the Oriental Pearl Tower! (I thought I just get 2 see it on TV or internet)

84) I felt so good when I finally hv the appetite to eat!

85) I hv seen the biggest Buddha statue in the world

86) I met with an accident (me & my frens r safe, but the car…hoiyo!)

87) I felt so good 2 b able 2 drink all the soups from home

88) I hv experience in interviewing the public when the camera was on

89) Those works that I hv edited went on TV!

90) I hv gone through earthquakes(Japan) & tremors (1^st:Penang, 2^nd:PJ)

91) I hv experience in collecting 1 sen & 5 sen donations in campus (yeah! Unique right? The whole project only accept these 2 type of coins & I manage 2 collect more than RM100 over)

92) There r students who drew me pictures & gave me cards when I was teaching at kindergarten

93) I hv watched films which gave me hope in life:

· Under The Tuscan Sun

· The Taste of Tea

· Nu Ren Si Shi

· Xi Ju Zhi Wang

· Hu Du Men

· Forrest Gump

· Tonari no Totoro

· 20, 30, 40

94) I hv seen China’s acrobatics

95) I hv seen cultural performance like wayang kulit, kuda kepang, & cantonese opera

96) I know ways 2 dance Zapin, Asli, Joget, ect. (some names forgot liao!)

97) I was deeply hurt by a close fren n was in light depression for almost 2 years - finally I gave myself a chance 2 let go n heal

98) On my 21th birthday, there r 2 frens who gave me an unforgettable present – a mini chocolate cake n a candle which will never fade in my memory

99) BB once told me that he will fight all those ppl who bully me n I know this lad mean it although he was only 3 years old

100) Definitely to be continued!

天冷就回来

第一次听这首歌时，我应该还住在旧家。当时的感觉很震撼，歌词好象是在说着自己的心声。一直觉得家人不了解我，我是幸福但不快乐，是非常不快乐。尤其是搬家的那一年开始。好多事情都在那一年发生。祖父去世，PMR，自己和西瓜王子冷战。。。好多但记不起了！

之后的生活节奏尤如上海的磁浮列车，四年的中学生涯(F4-U6) 快速的在精彩与绝望之间游走。很极端但无悔！而我也从当初不肯上学的状况(很难想象从不旷课的我是被刀马旦的淫威逼上学的吧！)进步成至今的放假和过年才回家的地步，呵呵！

那 四年的日子印象深刻，让我成长很多也渐渐让我明白在槟岛的日子之所以可以无后顾之忧全是因为有家人的支持。我从来不会在家人面前流泪，除非心真的很痛。高 尔夫，刀马旦和管家么三人是我的镇定家人，发生了世界末日也可以继续玩GOLF，打太极和看书。(有时候真的有点怀疑我这尾是不是被捡回来的！) 看见我流泪他们会发慌，而那是我最不想见的。

从我闹辞职到面对朋友间的纠纷，他们都是我的支柱(当然还有陪我一起走过的朋友，像巨蟹妹， 电脑神女，燕子，小巫婆，蝴蝶，圣经高佬，西瓜王子，女状师等。也许有些已很少联络，但他们都是我的啦啦队) 。高尔夫会是冷静分析事实的那一个，刀马旦会一面叫别想太多一面帮我想办法，管家么会希望我快乐些。他们会说：“我们都在，你怕什么？”

记得有段日子变麻木了，心很痛但不懂该怎么表达，管家么发现后问了我，(忘了他问什么) 只记得当时我在驾着车，而驾驶盘却早已湿了。那应该是我少数的破功次数。

前阵子看了这首歌的MV，很简单，像小孩子的画画。令我动容，也差点儿破功。重听这首歌使我明白，一家人相处其实可以很简单，生活也可以很简单。而快乐也可以很简单。

*无意中发现，陈洁仪唱的天冷就回来，粤语版为早去早回，而英语版为PARADISE。出乎意料，词曲竟是出之梁文福之手！怪不得会令我心动。

Yi Er San… Pelajarku

“Cikgu, dia ambil pensel warna saya!” Yi Ern mengadu kepada saya sambil menuding jarinya ke arah rakan yang duduk di sebelahnya.
“Ika, adakah Ika mengambil pensel warna Yi Ern?” saya bertanya kepada murid saya yang mempunyai ketinggian kira-kira 135cm itu.
Ika menjeling Yi Ern dengan matanya yang sepet. Dia menggenggamkan tangan sendiri seolah-olah ingin mematahkannya. Mulutnya tetap terkatup rapat.
Itulah Nur Hamelyzah bt. Hamzah, satu-satunya murid Melayu dalam kelas Bahasa Cina saya yang terdiri daripada 24 orang kanak-kanak di Tadika Jasmin, Nilai.
Apabila saya mengambil alih kelas ini daripada Pn. Khoo pada bulan Januari, saya jarang memerhati pelajar yang bertocang pendek ini. Tempat duduknya terletak di sudut kelas. Dia jarang mengangkat tangan untuk bertanya soalan kecuali meminta izin ke tandas.
“Keputusannya dalam ujian yang lepas agak teruk namun dia tidak akan menimbulkan sebarang masalah dalam kelas.
“Ketika tuisyen, kamu hanya perlu memastikannya menyaipkan kerja rumah sebelum pulang,” pesan Pn. Khoo sebelum cuti bersalinnya.
Dahi saya berkerut. Bukankah tuisyen waktu untuk mengajar murid sesuatu yang baru? Mengapa masa itu hanya diperuntukkan untuk menyelesaikan kerja rumah?
Apabila saya mula mengajar cara untuk membina ayat di kelas, saya terkejut Ika tidak tahu menulis dan menyebut walaupun sepatah perkataan bahasa Cina mudah seperti yi er san (bermakna satu dua tiga), kecuali lao shi (bermakna cikgu).
Hal ini tidak sepatutnya berlaku kerana Ika pernah menghadiri kelas bahasa Cina ketika berumur lima di tadika ini. Mengapa hanya dia yang menghadapi masalah sedemikian sedangkan murid yang baru pun boleh menulis lebih baik daripadanya?
Pada keesokan harinya, saya membuat keputusan untuk memindahkan tempat duduk Ika ke sebelah Yi Ern yang fasih berbahasa Melayu dan bahasa Cina. Seterusnya, saya memberi pengajaran asas bahasa Cina kepadanya ketika tuisyen.
Saya mula melatihnya untuk menulis setiap perkataan bahasa Cina mengikut urutan yang betul. Misalnya, perkataan asas 人 (bermakna manusia) mesti ditulis ノ dahulu, diikuti dengan 乀 dan bukan sebaliknnya.
Ini ialah prinsip utama dalam bahasa Cina dan setiap perkataan mempunyai urutan yang berbeza. Malahan sebutan dan makna setiap perkataan juga berlainan dengan penambahan atau pengurangan satu ノ atau乀.
Lantaran daripada kerumitan ini, saya sentiasa memegang tangan Ika untuk membimbingnya menulis setiap perkataan baru yang saya ajar.
Selain itu, saya sering mencangkung di hadapan Ika supaya dia dapat meneliti pergerakan bibir saya apabila saya melafazkan sebutan sesuatu perkataan. Saya akan cuba membetulkan sebutannya daripada shu kepada su, len kepada leng.
“Fan...fan....fan...fan...fang...,” lafaz Ika dengan lembut sambil menulis.
“Ika! Buat apa ni? Kan lao shi dah terangkan tadi, perkataan tu ialah fan, bukan fang!” saya menegurnya apabila meyedari perubahan sebutannya yang disengajakan.
Situasi ini berlanjutan selama tiga bulan kerana Ika gemar merenung di kelas. Jika tidak diawasi, dia boleh menghabiskan berjam-jam dengan hanya menatap hasil lukisan yang dipaparkan pada dinding kelas.
Di samping itu, pemahamannya terhadap perkataan baru agak lambat berbanding dengan murid lain. Lazimnya, saya perlu mengadakan latihan menulis, ejaan dan penerangan makna sesuatu perkataan kepadanya selama tiga hari.
“Mengapakah encik menghantar Ika ke sini?” saya pernah tanya kepada En. Hamzah apabila beliau datang mengambil anaknya dengan motor.
“Saya ingin menghantarnya ke sekolah rendah Cina pada tahun hadapan. Jadi, saya nak dia membuat persediaan bermula dari sekarang,” katanya sambil membelai-belai rambut Ika dan mengikat tali topi keledar pada kepala anaknya.
Jawapan ini sering menyebabkan muka saya menjadi merah padam apabila En. Hamzah menghulurkan yuran tuisyen yang berjumlah RM 200 kepada saya pada setiap awal bulan dengan tangan yang kasar bagai kertas pasir.
Kemajuan Ika tidak ketara namun saya tahu perkembangannya ada. Walaupun Ika sering menggunakan 30 minit untuk menyaipkan satu muka surat latihan menulis yang terdiri daripada 100 petak segi empat sama, namun tulisan bahasa Cinanya tidak cakar ayam malahan tersusun rapi seperti landasan kereta api.
Ika hampir mendapat tempat ketiga dalam satu pertandingan menulis tetapi kelayakannya dibatal. Hal ini kerana guru besar tadika, Pn. Sim memotong namanya daripada senarai pemenang dan menggantikannya dengan nama Onn apabila ibu Onn bersungut akan menghantar anaknya ke tadika lain sekiranya hadiah tidak diberi.
“Lao shi...” Ika menatap muka saya dengan anak matanya yang tenang.
Dia tidak memberi sebarang penjelasan terhadap tuduhan Yi Ern, namun jauh di lubuk hati saya percaya dia tidak melakukannya. Ika memang suka mewarnai gambar tetapi dia tidak akan mengambil pensel warna orang lain.
Ketika waktu mata pelajaran Seni, Ika akan menggunakan 12 batang pensel warnanya dengan sebaik yang mungkin. Sekiranya gambar yang diberi ialah seorang polis, kedua-dua tangan polis akan diwarnai hijau, paras muka diwarnai perang manakala kaki akan diwarnai ungu. Baju seragam polis pula akan diwarnai dengan merah jambu.
Pn. Sim sering membantah tindakan saya untuk memberi gred A kepada hasil kerja Ika namun setiap kali saya tetap memberi penjelasan yang sama kepadanya.
“Ini ialah kreativiti kanak-kanak dan kami sebagai cikgu harus menggalakkan perkembangannya dan bukan menafikannya disebabkan persepsi mereka berbeza dengan kami. Bukankah salah satu objektif tadika ialah meningkatkan kreativiti kanak-kanak?”
Dalam tempoh enam bulan ini, saya menyedari bahawa seorang cikgu tidak boleh memilih pelajarnya dalam proses pengajaran. Hal ini kerana kewajipan seorang cikgu ialah mendidik dan memimpin muridnya tidak kira mereka ialah pandai, malas, nakal, pasif atau pendiam.
Tujuan utama anak murid pergi ke sekolah ialah menuntut ilmu dan salah satu peranan utama cikgu ialah memenuhi keperluan ini selain meneroka potensi yang ada pada setiap murid.
Ika telah menghadapi pelbagai kesukaran dalam mempelajari bahasa yang bukan bahasa ibundanya. Namun, dia mampu menguasai pengetahuan dan kemahiran asas bahasa Cina ketika saya meletak jawatan untuk melanjutkan pelajaran.
Seorang murid yang kurang bercakap tidak bermakna dia tidak berpendapat. Seorang murid yang kurang pintar turut tidak bermakna dia akan sentiasa gagal. Golongan inilah yang memerlukan bantuan dan tunjuk ajar cikgu.Ika telah memberi satu pengajaran yang tidak ternilai kepada seumur hidup s

木木族档案

在槟岛的生活使我学会独立，然而回到家的我却整天把管家么当小叮当，一有什么搞砸了就会马上找他来收拾惨局。通常他会皱眉(喂！不是我在推销，这家伙很俊 的但一“兴记”( 广东音) 起来连我也不能幸免会被吼！) 然后在我以为自己大祸临头时，管家么就一声不哼的埋头解决问题。他懂很多东西，要骗他比逼他喝汤或吃鱼还难！(嘿！等等，如果叫他给我他那份五餐肉我相信 他会更愿意让我骗！)他的口头禅是：“哼！建那赛(福建音)，会什么！” 当他会像正常男生那样去“撩” 他的女同学时，我真的松了一口气！(刀马旦应该比我还放心) 管家么 很奸炸的(其实我们整家人是奸到不行了啦！) 。管家么最令我佩服的是在电视面前读书然后一点也不会受诱惑。每当我要准备他那份食物或饮品时(EG。MILO，零食，加哩角等) ，他好像反对党一样坚决说不！但是当我在吃着自己的那一份时，管家么会趁你没注意时不知不觉把东西扫清光。害我以为自己干吗那么肚子饿，吃了又再吃，所以 现在的身材会变到这样不堪入目都是他的错！我比他行的是不怕蟑螂和驾车，因为经验丰富！(唉！撞也撞过了，也曾把电池耗光，不行也得行啦！)

高 尔夫 的生活除了喂饱我们就是非常喜欢打高尔夫球，再不就是替那几只自相残杀又不能煮来吃的笨金鱼换水。有时候高尔夫也会陪刀马旦去三角洲菜园当农夫，饭后吃了 水果就一家人散步。晚上高尔夫有时会约街坊出来MAMAK档喝茶。他最令刀马旦甘拜下风的是他自己做的PASTRY，全家人最爱吃他弄的PIE(有苹果 味，南瓜，香蕉等) 。高尔夫爱车如命，整个家族没人不知他超会保养车(不知的一定没坐过我们的车啦！) ，连那辆在我五年级时就买下的小胖车至今还是看起来好像刚买时一样新(没骗人！) ，所以可以想象当小胖车为了保住我而撞伤门牙时(前面的车盖) 高尔夫有多心痛小胖车。高尔夫很有语言天份，除了最基本的英语和国语，福建话，淡弥尔语和日语他都会讲。我和管家么最享受听高尔夫向刀马旦学广东话和华 语，最印象深刻的是那句广东音的“扮猪吃老虎” ！小时候最怕的是高尔夫睡午觉时的鼻鼾声，中学时期最怕他无端端在我与朋友煲电话时纠正我的英文语法，现在是怕他的血压当升降机！(喂！高尔夫和刀马旦已 将近五老六十了啦，别每天骗医生说是十八岁，您俩的女儿都二字开头了好不好，厚？)

刀马旦是名副其实的粤剧迷，家里的收音机和音响会减寿 都是因为她在作菜时听粤曲，晚上又挑战邻居的忍耐力小声播放但大声唱戏，当自家是舞台！有几次载我朋友回家时又播粤曲，让朋友误以为刀马旦是被梅兰芳或新 马师曾上身。之后连小车上的收音机也“收声” 了，而家里也多了副耳机刀马旦才自己“闭关” ，没再折磨我们的耳朵 (但我也因此会哼几句粤曲了) 。刀马旦的文学造诣很好，对中国历史的喜爱有点走火入魔了，就连旅行时也想纠正导游！生活很规律，心情OK时会与我一起看言情小说，我的判逆因子和她脱不 了关系。刀马旦的胆量很大，就连我的朋友都知道她曾经在全男班读过一年书(换作是我就要想多九次才行) 。刀马旦也喜欢打太极，连她师姐打的二十四式因为卖相不好看而被她批评。她注重意义和过程，仪式对她来说没用处。刀马旦无聊时喜欢拿老式的“车衫机”( 广东音) 和针线将布料或旧衣剪这缝那，效果通常都令我们惊叹。如果有天屋子摇的很厉害那是因为她的师奶朋友来访，呵呵呵的笑声传千里。刀马旦最喜欢站上家里的称， 然后尖叫：“我又胖了！” 通常这时候都没什么人理她啦，因为最肥的是我。刀马旦有所感触时常说自己只是一个家庭主妇，但她不知道我们三人能在外无后顾之忧全是因为家里有她。我可以 很厚脸皮的告诉刀马旦：“我们是你的最大成就！”

“这是我的家，我们都爱它，前面有棵XX树，后面有个X。。。”

这首歌让我在一年级时不知走了什么猫屎运(我喜欢狗讨厌猫) 拿下歌唱比赛第三名。歌词真的忘到一干二净了，但却记得这是我唯一上过台赢奖的歌。以上的人物确实存在，他们都是和我一样简单但不平凡的家人。
lal和FRIENDSTER里的介绍一样，没什么不同。但终于搞清楚原名的意思，高尔夫和刀马旦应该是要我安身而立吧，去到那里都要随遇而安。I KNOW LA，愿大家平安快乐。 \(^_^)/